Zdrowie kobiety - estrogeny

Dziś chciałam poruszyć problem dotykający kobiety w kwiecie wieku, którego efektem mogą być mięśniaki. Jest to przypadłość kobiet w wieku trzydziestu – czterdziestu lat. Przyczyna powstawania mięśniaków nie jest do końca znana, wiadomo jednak iż kobiety z wysokim poziomem estrogenów przy jednoczesnym niskim poziomie progesteronu częściej zapadają na tę chorobę. Dodatkowym bodźcem do powstania tych zmian jest otyłość, i tak każde 10 kilo nadwagi zwiększa ryzyko powstania guzków aż o 21 proc.. Skłonność do mięśniaków bywa również dziedziczna, natomiast przyjmowanie tabletek antykoncepcyjnych oraz ciąża zmniejszają częstotliwość występowania tych zmian

Co to są mięśniaki? Mięśniaki, zwane również włókniakami, to guzy powstałe z włókien mięśni gładkich i umiejscowione w macicy. Nie należy się ich bać ponieważ nie są guzami złośliwymi. To czy powodują jakieś dolegliwości zależy od tego jakie są duże oraz gdzie są umiejscowione. Często wykrywane są przypadkiem podczas okresowych badań. Podstawową metodą wykrywania jest wykonie badania USG narządów rodnych.

Sygnały ze strony organizmu pojawiają się dopiero gdy są większe od ziarnka pieprzu do rozmiaru pomarańczy, lub występują w skupiskach. Objawami sugerującymi mięśniaki m.in. są zburzenia miesiączkowania, bóle brzucha, mogą pojawić się problemy z zajściem w ciążę. W celu potwierdzenia diagnozy oraz określenia rozmiarów i umiejscowienia mięśniaków konieczne jest wykonanie badania USG narządów rodnych.

Rozpoznajemy następujące rodzaje mięśniaków:

v  śródścienne – rozwijają się w ścianie macicy, wywołują bardzo długie i obfite miesiączki, mogą także powodować krwawienia pomiędzy kolejnymi cyklami.

v  podśluzówkowe – rosną do wnętrza macicy, objawy są zbliżone do śródściennych,

v  podsurowicze – rosną na zewnątrz macicy w stronę błony otaczającej macicę od strony brzucha, wywołują uczucie pełności w dole brzucha, zwiększone parcie na pęcherz, kłopoty z jego opróżnianiem, mogą być też przyczyną zaparć,

v  międzywięzadłowe – tworzą się na zewnętrznej powierzchni trzonu macicy, uciskają żyły, a więc utrudniają odpływ krwi z nóg, a to sprzyja powstawaniu obrzęków oraz żylaków.

Leczenie mięśniaków zależy głównie od ich wielkości i okoliczności. Jeśli planujecie zajście w ciążę to na pewno należy usunąć wszystkie guzki, aby nie ryzykować poronienia. W normalnych okolicznościach małe guzki najczęściej nie sprawiające kłopotów, pozostawia się tylko pod obserwacją raz na pół roku podczas wizyty ginekologicznej. Takie małe zmiany w okresie menopauzy, po zaprzestaniu produkcji hormonów płciowych przez jajniki, naturalnie ulegną zmniejszeniu.

Przy większych zmianach wymagane jest leczenie dostosowane indywidualnie do wieku pacjentki i wielkości mięśniaków:

Ø  Leczenie farmakologiczne – polega głównie na leczeniu hormonalnym skutkującym zmniejszeniu guza oraz wspomagającym leczeniu przeciwbólowym. Leki nowej generacji zwierające octan uliprystalu po około trzymiesięcznej kuracji powodują zmniejszenie guza do 50 proc..  

Ø  Leczenie operacyjne – to rozwiązanie dla kobiet u których występują bardzo silne dolegliwości, zmiany bardzo szybko rosną oraz mięśniaki uszypułowane które grożą martwicą części macicy.

Istnieje kilka opcji operacyjnego usunięcia zmian:

·         Tradycyjna operacja z otwarciem powłok brzusznych w znieczuleniu ogólnym całkowicie refundowana przez NFZ, wykonywana przy dużych zmianach. U kobiet które planują jeszcze mieć dzieci wykonuje się zabiegi oszczędzające, usuwając same mięśniaki. W okresie klimakterium zaleca się usuwanie mięśniaków razem z macicą, a starszy paniom wycina się również jajniki i jajowody.

·         Laparoskopia – zalecana przy niewielkich zmianach, niestety po tego typu zabiegu często dochodzi do odnowienia zmian. Wymaga 2-3 dniowego pobytu w szpitalu, również jest refundowana przez NFZ.

·         Embolizacja tętnic – zbieg ten można stosować tylko przy mięśniakach nie przekraczających 5-10 cm. Polega na zamknięciu dopływu krwi do guza, powodującego przez to jego niedożywienie i zmniejszenie objętości do 80 proc., Wymaga jednodniowego pobytu w szpitalu, nie jest refundowana przez NFZ, koszt zabiegu to około 2500 zł.  

Mam nadzieje że ten krótki zbiór informacji pomoże Wam lepiej zadbać o siebie i będziecie dokładnie wiedzieć jakie dolegliwości powinny skłonić do badania kontrolnego.